ครูช่างมักเน้นเสมอ ถึง "ความรู้สึกครั้งแรกในการแสดง" หรือครูเรียกว่า "พรหมจรรย์" ครูบอกว่า ทุกครั้งที่เราแสดง ให้ระลึกอยู่เสมอว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเวทีนั้น เป็น "ครั้งแรก" ของเราเสมอ ไม่ว่าเราจะแสดงกี่ร้อยรอบ กี่ร้อยครั้งก็ตาม ครูบอกว่า นักแสดงส่วบใหญ่จะ "ลืม" ความรู้สึกนี้ ลืมแม้กระทั่งความรู้สึกตื่นเต้นในการแสดง "ครั้งแรก" ของเรา ทำให้นักแสดงเหล่านั้น "ประมาท" ในการแสดง บางตนนึกว่าตัวเองเก่งแล้ว ไม่ต้องซ้อม ไม่ต้องblocking ไม่ท่องบท ทำให้บางครั้งความรู้สึกที่แสดงออก จะไม่สมจริง เช่น ในชีวิตจริง การได้จับมือคนรักครั้งแรก กับการจับมือในครั้งต่อๆไป ความตื่นเต้น ความดีใจ ความปลาบปลื้ม ความรู้สึกอื่นๆจะลดลง หรือกลืนหายไป ในการแสดง การจับมือคนรัก ต้องรู้สึกเหมือน "ครั้งแรก" ทุกครั้งเสมอ
วันพุธที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2551
ครูช่างกับการแสดง
ครูช่างมักเน้นเสมอ ถึง "ความรู้สึกครั้งแรกในการแสดง" หรือครูเรียกว่า "พรหมจรรย์" ครูบอกว่า ทุกครั้งที่เราแสดง ให้ระลึกอยู่เสมอว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเวทีนั้น เป็น "ครั้งแรก" ของเราเสมอ ไม่ว่าเราจะแสดงกี่ร้อยรอบ กี่ร้อยครั้งก็ตาม ครูบอกว่า นักแสดงส่วบใหญ่จะ "ลืม" ความรู้สึกนี้ ลืมแม้กระทั่งความรู้สึกตื่นเต้นในการแสดง "ครั้งแรก" ของเรา ทำให้นักแสดงเหล่านั้น "ประมาท" ในการแสดง บางตนนึกว่าตัวเองเก่งแล้ว ไม่ต้องซ้อม ไม่ต้องblocking ไม่ท่องบท ทำให้บางครั้งความรู้สึกที่แสดงออก จะไม่สมจริง เช่น ในชีวิตจริง การได้จับมือคนรักครั้งแรก กับการจับมือในครั้งต่อๆไป ความตื่นเต้น ความดีใจ ความปลาบปลื้ม ความรู้สึกอื่นๆจะลดลง หรือกลืนหายไป ในการแสดง การจับมือคนรัก ต้องรู้สึกเหมือน "ครั้งแรก" ทุกครั้งเสมอ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น